De Fysio Atelier Leudal Wandelvierdaagse 2024, gezien door de ogen van onze wandelende reporter Clarie Pieters.
Dag 4: Vrijdag 17 mei
Wat zijn de weergoden ons goed gezind. Alweer zonder nat te worden gewandeld. Dat had ik na de bui van vanmiddag niet meer verwacht.
De laatste dag van de wandelvierdaagse is weer aangebroken. We vinden het alle drie jammer dat het weer bijna voorbij is. We vertrekken traditiegetrouw vanuit het dorp en lopen richting de Sint Antoniusmolen en verder door het buurtschap Roligt in Roggel. Onderweg komen we ook nog langs onze sponsors Sanne Caelers van Fysio Atelier Leudal en Albert Heijn waar we getrakteerd worden op een snoepje en een drankje.
Hoewel het droog is, is de ondergrond weer kletsnat en op sommige plekken modderig. We lopen over olifantenpaadjes, springen over plassen of gaan er gewoon doorheen en glibberen in de modder. En dappere vaders die met hun kind op de nek keihard door een diepe plas water rennen tot groot plezier van de kinderen en iedereen die het ziet. Dat doet me denken aan het klassieke prentenboek ‘We gaan op Berenjacht, van Helen Oxenbury en Michael Rosen. In het boek gaan een vader en zijn vier kinderen op berenjacht. Onderweg moeten ze veel hindernissen trotseren. Bijvoorbeeld hoog wuivend gras, een kolkende rivier, modder. En als ze bij de hindernis komen herhaalt zich telkens het volgende: ‘ oh jee, modder! Dikke slikkerige modder. We kunnen er niet boven over! We kunnen er niet onderdoor, oh nee we moeten er wel dwars doorheen. Flapperdeflop, flapperdeflop, flapperdeflop…
En dat hebben wij gisteren en vandaag veel moeten doen. Voor alle mensen met kleine avontuurlijke kinderen een superleuke aanrader.
En het leuke van de vierdaagse is dat je ondanks de modder of misschien een buitje niemand moppert of klaagt. Iedereen accepteert de situatie zoals die is en blijft er ook nog vrolijk bij. Dat zouden we vaker moeten doen.
Op deze slotavond lopen weer veel kinderen mee. Daar wordt ik blij van. Als kind liepen we met school rond Pinksteren altijd de Pinksterwandeltocht. De liedjes als ‘potje met vet’ hoorde je dan vaak zingen. Veel plezier hadden we en we waren trots op onze medaille. Toen is mijn liefde voor wandelen al ontstaan. Dat nu veel kinderen meelopen met de vierdaagse zorgt ervoor dat dat voor velen later warme herinneringen en gevoelens met zich mee. En juist het maken van een mooie herinnering op jonge leeftijd is de basis om een leven lang plezier te ervaren van wandelen.
Voldaan nemen we na 10 kilometer een prachtige nieuwe medaille in ontvangst met een afbeelding van de Leumolen. Het zit er weer op voor dit jaar. Traditiegetrouw eten we nog een ijsje en gaan naar huis. En het was weer zoals elk jaar een heerlijke happening en een dikke duim voor allen die zichtbaar en onzichtbaar dit prachtige evenement weer mogelijk hebben gemaakt.
Clarie (in het midden), namens de organisatie en alle wandelaars, bedankt dat je ons weer hebt laten genieten van je mooie verhalen. Dat ijsje is DIK verdiend!